บทที่ 170

มุมมองของริดลีย์

แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านมู่ลี่ของโรงพยาบาล ทอดเงายาวพาดผ่านห้องที่ปลอดเชื้อ ผมลืมตาขึ้น รับรู้ได้ทันทีถึงกลิ่นยาฆ่าเชื้อที่ดูเหมือนจะติดอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่าง แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แต่รอยยิ้มเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ในที่สุดซีดาร์ก็ยอมพาลูกๆ กลับบ้านเมื่อคืนนี้ หลังจากที่...